Tuesday, 30 January 2018

Waktu dan Kita (puisi)

Waktu usia menjadi tua
Baru sedar muda dipersia
Waktu dapat sakit kronik
Baru tekan butang panik

Waktu gaji dapat beribu
Tak ingatpun nak bagi ibu
Waktu ibu bapa dah tiada
Rasa pula giliran kita

Waktu rambut masih hitam
Asyik enjoy siang malam
Waktu rambut sudah beruban
Baru nak buat amalan

Waktu muda banyak tenaga
Tak gunakan bela agama
Waktu tua dah tak bermaya
Nak cakap tak keluar suara

Waktu hidup senang lenang
Tak pun tolong orang malang
Waktu nyawa hujung tanduk
Baru teringat bekalan esok

Nukilan drK@KuantumHarapan, Jan. 2018

No comments:

Post a Comment